Verplichte beroepsaansprakelijkheidsverzekering voor artsen
Alles wordt ingewikkelder, ook in de geneeskunde, waar dagelijks nieuwe behandelingsmogelijkheden worden ingezet. Dat wekt een zekere hoop. Geneeskunde is echter geen exacte wetenschap, dus proberen artsen die hoop te temperen door hun patiënten zo volledig mogelijk te informeren over de voordelen, nadelen en mogelijke gevolgen van de voorgestelde behandeling. Aangezien de informatie die de arts ontvangt complex is, is hij echter niet altijd in staat om alle gegevens correct te interpreteren. Dat leidt onvermijdelijk tot teleurstellingen, die soms in een conflict uitmonden.
Om te veel rechtszaken over de relatie tussen arts en patiënt te vermijden, besliste de wetgever in 2010 dat er een Fonds voor Medische Ongevallen moest worden opgericht. Dat moet de geleden schade vergoeden, ook als er geen sprake is van een aantoonbare fout door de zorgverlener.
Het fonds kan ook tussenkomen als er wel degelijk een fout is begaan. Het kan het gestorte bedrag dan terugvorderen van de verzekeraar van de zorgverlener. Niet alle artsen zijn echter verplicht om een beroepsaansprakelijkheidsverzekering te nemen.
Daarom wil de N-VA in de wet betreffende de uitoefening van de gezondheidszorgberoepen een gelijkaardige bepaling laten opnemen als deze die al voor architecten geldt. Alle gezondheidszorgverleners - of het nu om artsen, tandartsen, apothekers, kinesitherapeuten, verplegers, vroedvrouwen, psychologen, orthopedagogen enzovoort gaat - zouden een beroepsaansprakelijkheidsverzekering moeten afsluiten, tenzij ze op dat vlak al gedekt zijn door de beroepsaansprakelijkheidsverzekering van het ziekenhuis of de gezondheidsinstelling waarvoor ze werken.
Lees verder